„Сѐ уште го чувствувам неговиот мирис, повраќав и се туширав по 10 пати“- уште една исповед на жртва на професорот по глума во Белград

Студентка по глума (20) во Белград е уште една девојка која наводно го пријавила учител по глума Мирослав Мико Алексиќ (68) во полиција за наводно силување. Како што вели, и денес го чувствува неговиот мирис и дека сето тоа се случувало секој вторник.

- Ме силуваше скоро секој вторник и тоа траеше седум месеци. По часовите, повраќав, ослабев и се исушив. До денес не ја вратив својата нормална тежина. Тој е многу паметен човек кој подготви совршено злосторство “.

Како што вели таа, со години наводно трпела психолошко малтретирање, понижување и „одвратни навреди“, а на крајот и низа силувања.

- Започна две недели по мојот 18-ти роденден. Како да чекаше да стасам во полнолетство, иако другите девојчиња беа помлади кога ги нападна. Кога се започна, повраќав, изгубив 11 килограми. Не повраќав само после часови, тоа се случуваше и преку ден, после секој оброк - вели соговорникот.

Во тој период таа наводно раскинала со своето момче, бидејќи тој забележал дека таа веќе не е истата девојка. Пријателите забележале дека таа се повлекува во себе. Не излегувала повеќе, не се дружела. Во средно училиште, таа останала изолирана, иако тоа била нејзината последна година, времето за матурата, кога се создаваат најубавите спомени.

- Кога првпат ме однесе во канцеларија, две недели откако станав полнолетна, се сеќавам дека зборуваше еден час за самодовербата на жените и за фаталните жени. Тој зборуваше за тоа како самодовербата на жената не постои, како ветерот може да ја однесе и да ја снема дур пукнеш со прстите . Цело време ме гледаше во очи. Имав нула самодоверба во тоа време поради него, но не бев ни свесна во тоа време. Го гледав со воодушевување! Мислев дека тој знае сѐ и гледа сè! Тој исто така го процени тоа и ме однесе во канцеларијата, каде ми рече дека ќе работиме на мојата самодоверба и дека ќе ми помогне. Тој е многу интелигентна личност, многу паметен човек кој подготвил совршено злосторство -рекла 20-годишната девојка.

„Бев згрозена, но сè уште не се сомневав во Мика“.

Знаела, вели таа, дека тоа што и се случува не е добро. Наводно се чувствувала ужасно и плачела цело време.

- Кога се случише тоа, ќе се истуширав 10 пати. Без претерување, 10 пати. Влегувам во када, се туширам, излегувам, а потоа се враќам во кадата затоа што морав да го тргнам мирисот од себе. Знаев дека не е нормално да ме допира некој на возраст од 66-67 години, јбев згрозена, но сепак не се сомневав дека има какви било намери што не беа педагошки и за мое добро. Токму тој болен страв дека него не смеете да го разочарате, ниту малку! Се вратив на тие часови затоа што се плашев дека тој ќе помисли дека не сум дошол поради тоа. Отиде до тој степен - вели овој студентката по глума.

Таа вели дека сè уште го мириса мирисот на Алексиќ и ѝ се чини дека го гледа на улица, иако не го видел скоро две години.

- Да не нападнеше некој на улица и да не однесеше во подрумот, можеби ќе успеевме да се одбраниме, но не и од него. Токму тоа произлезе од начинот на кој тој нè воспитуваше. Затоа што тој нè воспитуваше. Нема родители, нема училиште, нема пријатели ... Тој беше клучен ментор - вели таа.

„Се сеќавам на тој болен страв ...“

Силувањето, тврди таа, наводно се повторувал скоро секој вторник во текот на седум месеци.

- Понекогаш пропушташе еден или два вторници и мислев дека ќе престане, дека сè ќе биде како што треба повторно ... И тогаш повторно ќе ме повикаше во канцеларија. Се сеќавам на тој болен страв секој пат пред да одам во таа просторија. Јас бев водач на групата, стоев на средина и на крајот од часот и ја изговорив молитвата „Оче наш“. Цело време чекав дали ќе дојде да ми каже да останам, нозете ми се тресеа - посочува таа за „Блиц“.

Таа вели дека силувањата наводно престанале кога завршила во т.н. актерско училиште.

- Беше мај, а сè започна во ноември. Седев во кафуле со двајца пријатели. На масата покрај нив беа двајца колеги, кои знаеја дека нешто се случува во тоа училиште. Ни пријдоа, прашаа како течат подготовките и дали нешто се случува во канцеларијата. Како да едвај чекав некој да ме праша тоа, „пукнав„, почнав да плачам ... Потоа ме контактираше постара колешка. Таа ми рече да не одам воопшто на тој последен час. Како и да е, јас сепак отидов тоа беше тој болен момент, но договорот беше тие да се појават пред крајот на часот и да го спречат да ме однесе во канцеларија. Така беше. Тоа беше мојот последен состанок со Мика. Летав по скалите, пред училиштето и повторно повраќав. Тоа беше олеснување помешано со страв, бидејќи се плашев дека може да продолжи, дека ќе успее да ме земе дури и кога веќе не бев во студиото - вели студентката по глума.